برود پیک
«برود پیک» (Broad Peak) دوازدهمین قله بلند در دنیا با ارتفاع ۸۰۵۱ متر، در رشته‌کوه «قراقروم» و در شمال شرقی پاکستان واقع شده است. این قله در امتداد غربی یخچال «بالتارو» و در بین دو قله «k۲» و «گاشربروم ۴» قرار دارد. از روی ارتفاعات این قله نمای زیبایی از قله K۲ به آسانی قابل مشاهده است و فقط ۸ کیلومتر با آن فاصله دارد. برودپیک دارای سه قله مجزا است؛ قله اصلی ۸۰۵۱ متر، قله مرکزی ۸۰۱۶ متر و قله شمالی ۷۵۵۰ متر ارتفاع دارد. این قله به عنوان یکی از قلل هشت هزار متری آسان شناخته شده است. هر چند که از لحاظ فنی، برای کوهنوردان زبده سخت به حساب نمی‌آید اما به هر حال نمی‌توان آن را به راحتی پشت سر گذاشت چرا که مسیر آن، از میان قلمروی بهمن‌های دائمی عبور می‌کند. کمپ پایگاهی در ارتفاع ۵۰۰۰ متر قرار دارد و کمپ‌های میانی در حدود ارتفاع ۶۲۰۰ متر، ۶۸۰۰ متر و ۷۳۰۰ متر واقع شده‌اند. صعود به این قله به شرایط جوی وابسته است، به طوری که گاهی اوقات می‌توان صعود به آن را در طول ۶ هفته به انجام رسانید، در حالیکه در مواردی دیگر حتی ممکن است صعود آن به ۹ هفته نیز کشیده شود. اولین بار یک کوهنورد اتریشی توانست در سال ۱۹۵۷ به قله این کوه برسد. او در آن زمان این کار را بدون استفاده از کپسول اکسیژن انجام داد.
دوازدهمین کوه بلند جهان توانسته است با درصد مرگ میر ۵ درصدی، از این حیث در جایگاه دهم قرار گیرد.
شیشاپانگما
«شیشاپانگما» (Shishapangma) با ۸۰۱۳ متر ارتفاع به‌عنوان چهاردهمین کوه ۸۰۰۰ متری و تنها ۸۰۰۰ متری مستقل در تبت شناخته می‌شود که به طور کامل در داخل خاک کشور چین (در تبت مرکزی) قرار دارد. معنای شیشاپانگما در زبان تبتی به معنای “قله‌ای بر فراز دشتهای پوشیده از چمن” است. شیشاپانگما آخرین کوه ۸۰۰۰ متری صعود شده است؛ البته این امر به‌دلیل بسته بودن مرزهای تبت بر روی خارجی‌ها بود و صعود به آن توسط دیگران امکان پذیر نبود تا در نهایت در سال ۱۹۶۴ این کوه توسط کوهنوردانی از تبت و چین فتح شد. پس از اشغال تبت توسط چینی‌ها تلاش شد تا نام “کوسنگ تسان فنگ” بر روی کوه نهاده شود؛ اما این تلاش شکست خورد و در نهایت همان نام تبتی شیشاپانگما رسمیت یافت. با اینکه این کوه یکی از آخرین قله‌هایی بود که توسط انسان فتح شد اما در میان ساده‌ترین مسیرهای کوه نوردی شناخته می‌شود. با این وجود هرسال نزدیک به ۸ درصد از افرادی که سعی می‌کنند به قله آن برسند جان خود را از دست می‌دهند.
اورست
کوه اورست (Everest) به معنی «سر آسمان» و نام تبتی «کومولانگما» بلندترین کوه کره زمین است که ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل ۸۸۴۸ متر است. در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست (که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می‌شد) به مقدار ۸۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا انتخاب شد.
قله اورست توجه بسیاری از کوهنوردان در تمام رده‌ها را جلب کرده است. از کوهنوردان حرفه‌ای و مجرب گرفته تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است (صعود به قله‌های هشت هزار متری دیگر از قبیل کی۲ و نانگا پربات بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل بیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفته است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نابه‌سامان ناحیه مرگ باعث می‌شود سقوط افراد باعث از بین رفتن آنها شود.
ماکالو
«ماکالو» (Makalu) کوهی منفرد واقع در ۲۲ کیلومتری شرق کوه اورست است و شکلی شبیه به یک هرم چهار وجهی دارد، به عنوان یکی از سخت‌ترین کوه‌ها برای صعود مطرح شده و دلیل آن شیب بسیار زیاد و تیغه‌های تیز خط الرأس آن است. کوه ماکالو همراه با قلل اورست و «لهوتسه» در منطقه هیمالیای «خومبو روالینگ» قرار دارد. هیمالیای خومبو بوسیله رودخانه آرون از هیمالیای «کانچن چونگ» جدا می‌شود، که از شمال به جنوب هیمالیا در جریان است و بوسیله رودخانه «دودوکسی» که از یخچال‌های هیمالیای خومبو سرچشمه می‌گیرد، از هیمالیای روالینگ جدا می‌شود.
مسیر رسیدن به این کوه خود در میان یکی از خطرناک‌ترین مسیرهای جهان است. دستیابی به ارتفاع ۸۴۸۱ متری نیز که به خودی خود خطرات زیادی را به همراه دارد. این کوه پنجمین کوه بلند در جهان است و به عنوان یکی از سخت‌ترین قله‌ها برای کوه نوردی شناخته می‌شود. هر ساله نزدیک به ۹ درصد از کوه نوردانی که تصمیم به صعود به این قله را دارند، جان خود را در این کوه از دست می دهند.
گاشبروم ۱
«گاشربروم ۱» (Gasherbrum I) در منطقه قراقروم در هیمالیا واقع شده است و در رشته کوهی با همین نام جای گرفته است. «قله پنهان» نامی است که کوهنوردان روی این قله گذاشته‌اند و مردم محلی آن را «گاشا» می‌نامند که معنای آن “کوهستان زیبا” است. این قله ارتفاعی ۸۰۸۰ متری دارد. ۳ کوهنورد اسپانیایی روز یکشنبه ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۱ در حالی که تلاش می‌کردند به قله ۸۰۸۰ متری گاشربروم ۱ در رشته کوه قره قروم صعود کنند، ناپدید شدند.
تنها دلیلی که باعث شده است تا این کوه آمار مرگ و میر بیشتری نداشته باشد، تعداد کم کوهنوردانی است که جرأت می‌کنند تا برای فتح آن تلاش کنند.
کانچنجونگا
«کانچنجونگا» (Kangchenjunga) به معنای «پنج جواهر برفی»، سومین قله بلند جهان است و به همراه چهار قله دیگر مجاور خود، شامل ۵ قله است که همگی آنها بالای ۸۴۸۵ متر هستند. این کوه کاملاً از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب با رشته کوه‌های عظیم احاطه شده است. رشته کوه‌های کانچنجونگا دارای شکلی مانند یک حرف X خیلی بزرگ هستند. با این که تکنولوژی در سال‌های اخیر توانسته کمک بسیاری به افزایش امنیت کوهنوردی داشته باشد اما این کوه از سال ۱۹۹۰، با افزایش میزان کشته شدگان رو به رو شده است.
هر فردی که تصمیم می‌گیرد از این کوه بالا رود خود را در معرض یکی از خطرناک ترین وضعیت‌های آب و هوایی کره زمین قرار می‌دهد. وضعیت هوایی در این کوه به شدت غیر قابل پیش بینی است و بهمن‌های ناگهانی به صورت روزانه رخ می‌دهند. از زمانی که اولین کوهنوردان برای فتح این قله اقدام کرده‌اند، تنها ۳۰۰ نفر موفق به این کار شده‌اند و در مسیر آن نیز ۴۰ نفر جان خود را از دست داده اند.
داولاگیری
«داولاگیری» (Dhaulagiri) هفتمین کوه بلند جهان با ارتفاعی برابر با ۸۱۶۷ متر است. این کوه در طول مدت زمانی که هدف کوه نوردان بوده جان افراد بسیاری را گرفته است. بدترین حادثه رخ داده در آن نیز مربوط به تیمی ۸ نفره می‌شود که به دلیل کم تجربی و انتخاب مسیر اشتباه، گرفتار بهمن شدند و جان خود را از دست دادند.
نانگا پربات
نانگا پربات (Nanga Parbat) به معنی «کوهستان برهنه»، رشته کوهی است که در پاکستان قرار دارد. ارتفاع آن ۸۱۲۶ متر از سطح دریا و نهمین قله بلند روی زمین است. صعود به آن از مشکل‌ترین صعودهای کوهستانی است و به خاطر کوهنوردهای زیادی که در جریان صعودهای آن کشته شده‌اند به «کوهستان قاتل» معروف است. هم اکنون «نانگاپاربات» با بیش از ۶۰ کشته پس از آناپورنا دارای بیشترین کشته‌ها (به نسبت صعودها) در میان کوه‌های ۸۰۰۰ متر است.
اولین مسیر مناسب این کوه در سال ۱۹۵۳ کشف شد. قبل از سال ۱۹۵۳ گروه‌های کوه نوردی از سراسر جهان ۳۱ بار تلاش کرده بودند به قله این کوه برسند اما هیچ گاه موفق به این کار نشدند و بسیاری از افراد این تیم‌ها جان خود را از دست دادند. «هرمن بول» فردی بود که توانست این مسیر را کشف کند؛ او نزدیک به ۴۰ ساعت به تنهایی از این کوه بالا رفت و رکورد اولین فتح بالای ۸ هزار متر به صورت تنهایی را به خود اختصاص داد.
کِی۲
«کِی۲» (K2) نام دومین قله بلند روی زمین (پس از اورست) است. این قله در منطقه قراقروم رشته کوه‌های هیمالیا بین مرز پاکستان و چین قرار گرفته است. این قله ۸۶۱۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای فنی‌ترین مسیر صعود در جهان است. تعداد کوهنوردانی که در راه رسیدن به قله کشته شده‌اند، یک چهارم تعداد کسانی است که صعود موفق داشته‌اند.
بالا رفتن از این کوه به علت وضعیت بد برف و یخ‌های سطحی آن بسیار دشوار است و ریزش بهمن و سنگ از دلایل اصلی مرگ در آن شناخته می‌شود. تا کنون بیش از ۳۱ کوه نورد، هنگام پایین آمدن از این کوه جان خود را از دست داده اند.
آناپورنا
قله «آناپورنا» (Annapurna) بر روی کوه‌های هیمالیا که از شرق به غرب و به طول ۵۵ کیلومتر از «ماریساندی» به «کالی گانداکی» گسترده شده است. این کوه با ارتفاع ۸۰۹۱ متر دهمین کوه بلند جهان و با توجه به میزان تلفات کوهنوردان صعود کننده به این قله که حدود ۴۱ درصد است، مرگبارترین کوه جهان محسوب می‌شود.
نخستین بار در سال ۱۹۵۰ پس از آنکه هیئت اعزامی از کشور فرانسه از پیدا کردن مسیری برای صعود به دولاگیری نااٌمید شد، به این کوه روی آورد. در این صعود که با حماسه و جانفشانی اعضای تیم همراه بود، کوهنوردان نامی فرانسه «موریس هرزوک» و «لوئیس لاشنال» موفق به فتح قله و البته فتح نخستین کوه ۸۰۰۰ متری دنیا شدند. آنها برای صعود قله بهای گذافی پرداختند که همانا سرمازدگی هر دو نفر و از دست دادن تمامی انگشتان دست و پای لاشنال بود. آن دو که در بازگشت از قله کاملا تحلیل رفته بودند، با کمک دوستان و هم تیمی های خود «لیونل تری» و «گاستین ربوفا» که هر دو از کوهنوردان برجسته عصر خود بودند، به شکلی حماسی به پائین منتقل شدند؛ و این در حالی بود که یکی از آنها بر اثر سقوط از ارتفاع، شب سختی را درون یک شکاف به سر برد. از این تیم در پاریس همچون گروهی قهرمان استقبال شد.
از هر سه نفر کوه نوردی که تلاش کرده است به قله این کوه برسد، یک نفر جان خود را از دست داده است. بدترین حادثه مربوط به این کوه به دو سال گذشته بر می‌گردد؛ زمانی که ۴۳ نفر در اثر ریزش چندین بهمن پشت سر هم کشته شدند. تا به امروز تنها ۱۹۱ یک نفر موفق شده‌اند به قله این کوه برسند و در مسیر دست یابی به این رکورد، ۶۱ نفر جان خود را از دست داده‌اند.
