پنجاه اشتباه بزرگ در صعود عنوان مقاله ای از Laura Snider است که توسط آقای حمید شفقی به صورت آزاد ترجمه شده است و به بررسی پنجاه اشتباه عمده در صعود که می تواند منجر به مرگ، سانحه، آسیب و یا حتی کندی صعود شود، می پردازد.
سعی ما بر این است که در طی ده قسمت به آن بپردازیم.
- شانزده: اعتماد کردن به اسلینگ های ثابت روی مسیر
فقط به خاطر اینکه یکی قبلا این طنابچه را روی مسیر برای صعود استفاده کرده به این معنا نیست که آن طنابچه هنوز ایمن است. همچنین به یاد داشته باشید که به راحتی به درختچه هایی که در مسیر از آنها میانی گرفته شده است اعتماد نکنید.حادثه ای که در بیستون سال ۷۹ رخ داد نمونه ای از این موارد است.
- هفده: زدن خودحمایت با استفاده از Daisy Chain
ابزارهای بسیار مناسبی هستند اما نه برای زدن خودحمایت، آنها برای استفاده در صعود مصنوعی کاربرد دارند و عموما در ایران به عنوان خودحمایت استفاده می شوند!با توجه به اینکه این نوع تسمه ها بسیار استاتیک هستند، هر نوع شوک شدیدی به آنها باعث وارد آمدن بار زیادی به سیستم کارگاه شما خواهد شد و حتی می تواند منجر به پاره شدن حلقه های دیزی و در نهایت سقوط شما شود.
- هجده: نگذاشتن میانی برای نفر دوم در تراورس ها
این مساله بسیار حاد است. گاها در هنگام عبور از یک تراورس سخت قبل از کراکس یک میانی می گذاریم تا در صورت سقوط میانی ما را نگه دارد اما به این فکر نیستیم که نفر دوم، اول باید میانی را باز کند و سپس حرکت کراکس را انجام دهد. در واقع پاندولی نفر دوم در تراورس ها عموما خطرناک تر از نفر اول است.نصب میانی قبل و بعد از کراکس ها و ایمن کردن تراورس ها یکی از مسائلی است که باید به آن توجه کامل داشت .
- نوزده:بی توجهی به نیروهایی که به سمت بیرون وبالا به اولین میانی وارد میشود
بارها افرادی را دیده ایم که مشغول ابزار گذاری هستند و با سقوط به جای آن که میانی های آنها از بالا زیپ شود از پایین شروع به زیپ شدن می کند. این مساله بسیار مهم است زیرا در هنگام سقوط خصوصا در صورت فاصله داشتن حمایتچی از پای مسیر طناب تمایل دارد به غیر از آخرین میانی که کار گذاشته اید بقیه را به سمت بالا و بیرون بپراند.در صورتیکه میانی اول از پایین تحمل مقاومت در برابر این نیرو را داشته باشد برای بقیه میانی های شما مشکلی پیش نخواهد آمد. اما بارها دیده ایم که با سقوط فرد در مناطق سنگنوردی ایران میانی های او از پایین شروع به زیپ شدن کرده و او روی آخرین (و تنها) میانی خود مانده است . این مساله می تواند بسیار خطرناک باشد.
راهکار خود من برای جلوگیری از این مساله آن است که عموما سعی می کنم از فرند به عنوان میانی اول استفاده کنم. (این مساله به این خاطر است که این ابزار بر خلاف ابزارهایی مانند کیل یا ترای کم با وارد آمدن نیرو به سمت بیرون از شکاف بیرون نمی پرد). نکته بعدی نیز آن است که حمایتچی در صعودهای ابزار گذاری عموما باید در پای مسیر قرار بگیرد.
- بیست: نگذاشتن میانی کافی در عبور از کلاهک های تراورسی
عموما مسیرهای نزدیک به زمین که در آنها تراورس وجود دارد جز خطرناک ترین مسیرها محسوب می شوند. با توجه به آنکه فاصله صعود کننده از زمین تغییری نمی کند و صعود کنند از لحاظ ذهنی احساس می کند میانی هایی که کارگذاشته کافیست ولی مساله این است که اگر در یک مسیر با فاصله ۷ متری از زمین ، صعود کننده ۳ متر از آخرین میانی خود فاصله بگیرد در صورت سقوط احتمال خوردن او به زمین بسیار بالا است.
