پیام رینهولد مسنر به کوهنوردان ایرانی
فصلنامه کوه. شماره نخست
این پیام به مناسبت انتشار نخستین شماره فصلنامه کوه منشر شد و بازخوانی دوباره آن خالی از لطف نیست.
در بهار سال ۱۹۷۱ میلادی برای صعود به قله دماوند به کشور زیبای شما سفر کردم. به هنگام صعود به قله دماوند و در جایی نزدیک قله کاملا مایوس شدم. توفان شدید، مه غلیظ و انبوه برف تازه باریده از موانع صعودم بودند.
هم اکنون مایلم که یک بار دیگر به کشور شما باز گردم، نه تنها برای صعود به قله دماوند بلکه برای دیدن کویرها، آشنایی بیشتر با فرهنگ ایرانی، مهمان نوازی بی نظیر ایرانیان و هم چنین دیدن جاذبه های طبیعی و گردشگری بی شمار ایران.
شما خوب می دانید که باید طبیعت با صفا و با عظمت کشورتان را هم چنان پاک نگاه دارید. کوه ها به تنهایی حرف های بسیاری برای گفتن به انسان ها دارند. اگر جاده ها به همه جا کشیده شوند، اگر تله کابین و هلیکوپتر به این طبیعت وحشی راه پیدا کنند زیبایی و بکری طبیعت از دست می رود. آن گاه مانند اکثر نقاط معروف آلپ و هیمالیا (مخصوصا اورست)، به غیر از توده هایی از سنگ و یخ، چیزی باقی نمی ماند.
طبیعت وحشی مهم ترین گنجینه ای است که ما بر روی زمین در اختیار داریم. بیایید از آن دفاع کنیم تا خود را بهتر و بیش تر بشناسیم. ارادتمند شما
رینهولد مسنر
