آشنایی با ورزش صخره نوردی

 

ورزش صخره نوردی را تقریبا هر کسی می تواند در سطح مبتدی انجام دهد. صخره نوردی برای تمام سنین قابل انجام است. ورزش صخره نوردی یا سنگ نوردی هم مانند بسیاری از ورزش های دیگر باید از ابتدا در سالن های ورزشی و زیر نظر مربیان کارآزموده فرا گرفته شود و بعد با نظارت مربی در روی صخره طبیعی انجام شود.

صخره نوردی یا سنگ‌نوردی نوعی ورزش و تفریح که فرد با استفاده از طناب و ابزار مخصوص به بالا رفتن از صخره‌های طبیعی یا دیواره‌های سالنی می‌پردازد. صخره نوردی ورزشی سخت است که برای انجام آن نیاز به تمرین های زیادی دارید.

ورزش صخره نوردی به خاطر هیجاناتی که دارد روز به روز محبوب تر می شود. شاید یکی از دلایل استقبال از ورزش سنگ نوردی نداشتن محدودیت سنی  و جنسی در انجام این ورزش است. صخره نوردی باعث افزایش اعتماد به نفس، کمک به حل مشکلات روحی و باعث تقویت تمرکز ذهنی می شود.

البته ورزش صخره نوردی یا سنگ نوردی هم مانند بسیاری از ورزش های دیگر باید از ابتدا در سالن های ورزشی و زیر نظر مربیان کارآزموده فرا گرفته شود و بعد با نظارت مربی در روی صخره طبیعی انجام شود. ورزش صخره نوردی در عین حالی که بسیار مهیج است می تواند خطرناک نیز باشد. در رشته ورزشی صخره نوردی ابتدا مبتدیان در باشگاه با دستگیره های نزدیک به هم بر روی دیواره  آموزش می بینند تا بتوانند به راحتی خود را بالا بکشند و بعد از دیواره های حرفه ای تر بالا می روند.

ورزش صخره نوردی را چه کسی می تواند انجام دهد؟

ورزش صخره نوردی را تقریبا هر کسی می تواند در سطح مبتدی انجام دهد. صخره نوردی برای تمام سنین قابل انجام است. در ورزش صخره نوردی تنها کافی است که از تناسب اندام و توانایی کافی برخوردار باشید و اختلالات روانی یا جسمی خاصی که مانع صخره نوردی شوند، نداشته باشید. حتی کودکان پنج ساله هم می توانند ورزش صخره نوردی را به راحتی انجام دهند. حتی لازم نیست برای توانایی در صخره نوردی قدرت بدنی زیاد یا مهارتی های خاصی را به عنوان پایه بلد باشید.

جالب است بدانید بسیاری از مراکز آموزش صخره نوردی می توانند بسیاری از معلولیت های ذهنی و جسمی را نیز به کمک این ورزش رفع کنند.

مزایای صخره نوردی

 

صخره نوردی ورزشی مهیج برای افراد ماجرا جو می باشد

تعداد زیادی از مردم به دنبال تجربه های جدید و ماجراجویی های جالب هستند. به همین علت است که در سال های اخیر افراد زیادی به صخره نوردی روی آورده اند. ورزش صخره نوردی یک چالش روحی و جسمی منحصر به فرد برای آن هایی است که به آن علاقه دارند.

در صخره نوردی چه عضلاتی درگیر می شوند؟

 

در ورزش صخره نوردی باید از تناسب اندام و توانایی کافی برخوردار باشید

در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند. از عضلات شکم گرفته تا انگشتان و شانه و بازوها برای سنگ نوردی خود را درگیر کرده و به کار گرفته می شوند. صخره نوردی به مرور قدرت عضلانی شما را افزایش داده و انعطاف پذیری و چابکی شما را نیز بیشتر می کند.

البته  ورزش صخره نوردی ممکن است با آسیب دیدگی هایی نیز همراه باشد که اول از همه آسیب روی انگشتان است. تحمل وزن بدن بر روی انگشتان ممکن است باعث کشیدگی و آسیب به این بخش بدن شود. احتمال سقوط و آسیب دیدگی کمر، پا و گردن نیز از خطرات دیگر ورزش صخره نوردی است.

ورزش صخره نوردی را چگونه می توان آغاز کرد؟

بیشتر باشگاه های صخره نوردی دوره های مبتدی را برای افراد تازه کار برگذار کرده و آن ها را آموزش می دهند. تنها کافی است برای شروع صخره نوردی یک جفت کفش مناسب تهیه کرده و به یک دیوار مخصوص بروید. مربیان به شما کمک می کنند تا مهارت ورزش مهیج صخره نوردی را یاد بگیرید. حتی شاید بخواهید در فضای باز این ورزش رایاد بگیرید. در این خصوص می توانید یک مربی خصوصی برای خود استخدام کنید.

آشنایی با تجهیزات و لوازم صخره نوردی:

 

در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند

۱٫ طناب صخره نوردی: طناب یکی از مهم ترین ابزار صخره نوردی یا سنگ نوردی می باشد و در واقع وظیفه ی محافظت از جان صخره نورد را بر عهده دارد. طناب جهت متصل کردن سنگ نورد به کارگاه فرود و صعود به کار می رود که در قطرها ی مختلفی وجود دارد. از لحاظ مقاومت طناب های صخره نوردی به دو دسته قابل کشش (دینامیک) و غیر فابل کشش (استاتیک) تقسیم می شوند.

۲٫ صندلی صعود (Harness) در صخره نوردی: وسیله ای است که صخره نورد با استفاده از آن از ضریب ایمنی بیشتری برخوردار می گردد. هارنس در صعود، فرود، حمایت و حمل وسایل فنی صخره نورد مورد استفاده قرار می گیرد. دو گونه عمومی آن هارنس های رگلاژ دار (جهت صعودهای بلند یا صعود فنی زمستانه) و هارنس های ساده هستند.

 

صندلی صعود (Harness) در صخره نوردی

۳٫ کیسه پودر: پودر در صخره نوردی قدرت نگهداری گیره ها٬ مخصوصا در هوای گرم را بالا می برد و عرق دست را جذب می کند٬ البته استفاده بیش از حد باعث لغزندگی گیره ها می شود و کیسه پودر محل نگهداری پودر است که بر روی پشت هارنس نصب می شود.

۴٫ لباس صخره نوردی:لباس صخره نوردی باید راحت باشد و اجازه حرکات آزاد را به فرد بدهد و برای شرایط جوی محیط مورد نظر مناسب باشد.

۵٫ کفش و کتانی صخره نوردی (Rock shoe): کفش صخره نوردی کفشی است که مخصوص صعود روی دیواره های بلند طراحی شده، معمولا روی قوزک پا را می پوشاند، کف کفش صخره نوردی انعطاف کمی دارد و نسبت به کتانی سنگ نوردی محافظ خوبی در برابر سرما می باشد. کتانی سنگ نوردی دارای کفی صاف و چسبنده و عاری از هر گونه عاج است. کتانی نسبت به کفش دارای انعطاف بسیار زیادی می باشد.

 

کفش صخره نوردی کفشی است که مخصوص صعود روی دیواره های بلند طراحی شده است

۶٫ هشت فرود (Figure 8): هشت فرود در صخره نوردی وسیله ایست به شکل عدد ۸ انگلیسی که فقط در فرودها و بر اساس شکست طناب عمل می نماید٬ این ابزار به دلیل فشار شدیدی که در زمان مهار سقوط به طناب وارد می نماید جهت حمایت توصیه نمی شود.

۷٫ کارابین(Carabin): در صخره نوردی وسیله ای وجود دارد به نام کارابین، در واقع کارابین  وسیله ای فلزی و از جنس آلیاژ آلومینیوم می باشد که برای اتصالات ابزار صخره نوردی به کار می رود. کارابین در ۲ شکل عمومی D و گلابی و به صورت های ساده یا پیچ دار ساخته می شود که هرکدام دارای کاربرد خاصی در صخره نوردی می باشند. مقاومت (میزان وزن تحملی) کارابین بر روی بدنه آن نوشته می شود.  اجزای کارابین شامل بدنه اصلی٬ ضامن، فنر، پین و در کارابین های پیچ دار شامل مهره و پیچ نیز می شود.

۸٫ کلاه (Helmet): در صخره نوردی، کلاه وظیفه ی محافظت از سر در مقابل سنگ های ریزشی٬ تکه های یخ و یا ابزاری که از بالا می افتند را بر عهده دارد.

 

کلاه صخره نوردی

۹٫ طناب انفرادی: در ورزش صخره نوردی در صورت عدم وجود صندلی صعود می توان با طناب انفرادی یک صندلی موقت درست کرد و طناب حمایت را به وسیله کارابین به آن متصل نمود.

۱۰٫دیسی چین: دیسی چین از دیگر تجهیزات صخره نوردی می باشد. دیسی چین در واقع اسلینگی دوخته شده است که برای متصل کردن فرد به ابزار جدید کار گذاشته می شود و به عنوان بخشی از وسایل بالا رفتن از صخره به کار می رود.

۱۱٫ یومار: یومار در صخره نوردی کارکردی شبیه طنابچه های پروسیک دارند اما قوی تر٬ ایمن تر و سریع تر هستند.

۱۲٫ اسلینگ (Quickdraw): اسلینگ از دیگر ابزار صخره نوردی است که از دو کارابین متصل به هم توسط یک تسمه تشکیل شده است. این ابزار طی صعود برای اتصال استفاده می شود٬ طناب در کارابین خم جا می گیرد و کارابین صاف به حمایت میانی متصل می شود.

 

اسلینگ یکی از ابزارهای صخره نوردی است

۱۳٫ نوار٬ تسمه (Tape): از ابزارهای دیگر صخره نوردی می توان به نواز یا تسمه اشاره کرد. نوار یا تسمه برای استفاده در کارگاه ها و حمایت های میانی استفاده می شود و با توجه به عرض٬ طول٬ ضخامت٬ یک لا و دولا بودن دارای مقاومت های گوناگونی می باشد.

۱۴٫ چکش: ابزاریست در صخره نوردی که دارای سطحی صاف و کوبنده برای کوبیدن میخ ها و نوکی کند برای بیرون کشیدن ابزارها٬ تمیز کردن شکاف های کثیف و کار گذاشتن ابزارهای کوبیدنی کوچک است.

۱۵٫ میخ (Piton): میخ معمولا از فولاد نرم و یا آلیاژ کروم و فولاد ساخته می شود. در صخره نوردی میخ در انواع و اشکال مختلفی ساخته می شود. باید میخ را به خوبی توسط چکش در سنگ فرو کرد و اصطلاحا صدای جان آن را شنید٬ در غیر این صورت صدای خفه ای که اصطلاحا به آن صدای مرگ می گویند شنیده می شود.

 

در صخره نوردی میخ در انواع و اشکال مختلفی ساخته می شود

۱۶٫ رول و مته رول: هنگام صخره نوردی زمانی که هیچ شکافی در سنگ وجود ندارد و امکان نصب هیچ ابزاری نیست می توان از رول استفاده کرد. به وسیله ی رول پانچ می توان در محل دلخواه یک کارگاه خوب و مطمئن برقرار کرد. هنگام صخره نوردی از زدن رول در شکاف ها و ترک ها باید خودداری کرد.

۱۷٫ کرول: جزء ابزار بالا رونده در صخره نوردی به حساب می آید٬ از نظر عملکرد مانند یومار می باشد اما دارای تفاوت های خاص می باشد٬ به طور مثال به گونه ای طراحی شده که در هنگام قرار گیری بر روی سینه موجب ناراحتی فرد استفاده کننده نمی شود.

۱۸٫ گری گری(Grigri): گری گری در صخره نوردی ابزاری برای صعود و حمایت با استفاده از یک طناب می باشد. این ابزار حمایت در صورت سقوط ناگهانی صعود کننده قفل می شود و عملکری شبیه کمربند ایمنی خودرو دارد.

 

در صخره نوردی، گری گری ابزاری برای صعود و حمایت با استفاده از یک طناب می باشد

۱۹٫ طنابچه پروسیک: با استفاده از دو طنابچه مناسب و زدن گره پروسیک و با کمک آنها روی طناب صخره نوردی می توانید به راحتی از طناب بالا یا پایین بروید.

۲۰٫ شانت: شانت از تجهیزات دیگر صخره نوردی است در واقع وسیله ای سبک و مقاوم از آلیاژ تیتان که جهت خود حمایت در فرود استفاده می شود و دارای ضامنی جهت اتصال به هارنس می باشد.

۲۱٫ فی فی هوک(Fifihook): این ابزار در صخره نوردی به هارنس صعود کننده متصل است و در زمان لازم او را به ابزار حمایت میانی متصل می کند٬ در گذشته سر رکاب نیز به کار گرفته می شد.

 

فی فی هوک یکی از تجهیزات صخره نوردی

۲۲٫ قرقره(Pully): ابزاریست در صخره نوردی جهت حرکت بهتر طناب و یا بالا بردن بهره مکانیکی. با ترکیب قرقره ها بالا کشیدن بارهای سنگین با یک نیروی بسیار کم ممکن می شود.

۲۳٫ ری ورسو(Reverso): از ابزار حمایت و فرود در صخره نوردی به شمار می رود و کارایی بسیاری نیز در سنگ نوردی دارد.

صخره نوردی و انواع صدمات آن

 

در ورزش صخره نوردی شکستگی های مچ پا و درشت نی خیلی شایع است

انواع صدماتی که صخره نوردان متحمل آن می شوند متفاوت است. نگرانی عمده و تازه در صخره نوردی خطر آسیب ها به ویژه در انگشتان و دستها است، تواتر و شدت صدمات در صخره نوردی بستگی به برخی از متغیرها دارد از جمله: تجربه و شرایط صخره نورد، نوع صخره نوری، ارزیابی پیشگیرانه و درمان بعد از ایجاد صدمات. در ادامه به صدمات عمده ای که در صخره نوردی شایع هستند می پردازیم.

• مشکلات حفره کوبیتال: در صخره نوردی زمانی که فشار بر روی محل عضلات بازوئی قدامی و دو سر بازوئی هنگامی که وزنه را به طرف بدن می کشیم رخ می دهد و می تواند منجر به تورم و استرین محل برخورد عضله و تاندون گردد.

• اپیکندیلیتیس جانبی: اپیکندیلیتیس جانبی از صدمات صخره نوردی است که شامل تورم بیرونی ترین تاندونهائی است که عضلات ساعد را به آرنج متصل می کنند. این عضلات اجازه می دهند که بازو باز شود. (در خط مستقیم).

• استرین لیگامنت دوطرفی انگشت: که شامل استرین لیگامنتهائی است (بافتی که مرتبط با استخوانهاست) و مفاصل انگشت را حمایت می کنند. این شرایط معمولاً سبب نیاز به حفظ حمایت درصد بالائی از وزن بدن به وسیله یک انگشت می باشد.

• بین انگشتان (IP): ورم مفصلی از دیگر آسیب های صخره نوردی است که شامل تورم مفصل انگشت و ساختار مایع در کپسول مفصل میباشد، که می تواند منجر به آرتریت شود.

• انگشت صخره نوردان: صدمه ای در صخره نوردی است که منجر به کشش تاندون بازکننده، که به وسیله تاندونهائی که در مفاصل انگشتان از روی همدیگر عبور می کنند حمایت و احاطه می شوند و علت آن این است که شما سعی می کنید وزن بدنتان را با یکی یا دو تا از انگشتان تحمل کنید.

• کارپال تونل سندروم: شرایطی است که در صخره نوردانی که فشار بر روی عصب مدیان دست آنها می آید ایجاد می شود و سبب درد و بی حسی عضو می گردد.

در صخره نوردی آسیب هائی که به شکل سقوط کردن و یا در معرض ارتفاع بالا قرار گرفتن رخ می دهد، می توانند بر قوه تشخیص و هماهنگی چشم و دست کوهنورد تأثیر بگذارند و یا به شکل عدم توجه و دقت شما و دیگر افرادی که با شما صخره نوری می کنند مؤثر باشد. در در ورزش صخره نوردی شکستگی ها (شکستگیهای استخوانها) مچ پا و درشت نی (استخوان ساق پا) که به صورت شایع در صخره نوردان و افرادی که سقوط کرده اند دیده می شوند. در برخی موارد سقوط در هنگام صخره نوردی می تواند آسیب های شدید به سر، گردن و کمر باشد که در نتیجه سبب اختلال جسمانی و یا مرگ می شود.

تغذیه در صخره نوردی

صخره نوردان در هنگام صعود به غذاهای سبک و در عین حال کامل نیاز دارند. قند خون این ورزشکاران نباید کاهش پیدا کند زیرا باعث خستگی، عصبانیت و عدم تمرکز می شود. بهتر است صخره نوردان در طول روز ۵ یا ۶ وعده غذای سبک بخورند. غذاهایی مانند ماست به همراه میوه ها یا تن ماهی با نان می تواند گزینه های مناسبی برای آنان باشد.