خطرات استفاده از کارابین هایی که طناب سائیده و گود رفته

خطر استفاده از کارابین هایی که ساییده شده اند بسیار زیاد است و

آزمایشگاه کنترل کیفیت: خطرات استفاده از کارابین هایی که طناب سائیده و گود رفته

منبع: بلک دایمون
چند هفته پیش در ردریور جورج حادثه ای پیش آمد و یک سنگنورد سقوط کرد و روی بولت دوم افتاد و طناب بوسیله لبه تیز کوئیک درای ثابت در انتهای طناب از اولین بولت کاملا قطع شد.
تنها چیزی که از لبه تیز کارابینها تاکنون دیده بودم از بین رفتن “پوسته” –معمولا در وسط مسیر- بود و بعدا خبردار شدم که حادثه اسی در جمهوری چک (در یک سالن سنگنوردی) رخ داده و کارابینی که طناب آنرا خورده و تیز کرده بود (آنهم در بولت اول) طناب را کاملا بریده و سنگنورد به زمین اصابت کرده بود. خوشبختانه در هر دو مورد آسیب وارده شدید نبود.

کدام کارابینها شدیداً گود رفته حساب میشوند و چرا؟
از تجربه سقوط در همه مسیرها و در کل کشور متوجه شدم که سه نقطه اصلی هست که کارابینهای ثابت بشدت فرسایش پیدا میکنند و گود میروند:
۱) بولت اول
حمایتچی ها معمولا خیلی دور از دیواره می ایستند. این کار باعث ایجاد یک زاویه تندی در طناب بین حمایتچی و اولین کارابین و بعد خود مسیر که به طرف بالا هست میشود. هنگام فرود دادن همطناب توسط حمایتچی طناب که اغلب آلوده به خاک و شن هست آارم آرام کارابین را میخورد و گودی ایجاد میکند. درهر دو حادثه هم شنیدم که همین کارابین ثابت اولین بولت مقصر بوده و طناب را کاملا قطع کرده است.
۲) بولت کراکس مسیر
سنگنوردان زیادی در روی همین کارابین کراکس فرود داده میشوند (یا روی آن پاندول میشوند). این کارابین هم همان عملکردی را دارد که در بالا گفته شد. زاویه تند طناب که دور کارابین تاب میخورد و وزن سنگنوردی که فرود داده میشود باعث میشود آرام آرام کارابین فرسایش یافته و گود برود.
۳) بولتهای خارج از خط مسیر
اغلب وقتی بولتی خارج از خط راست مسیر باشد کارابینی که در آن قرار میگیرد ممکن است خورده شده و گودی در آن ایجاد شود. باز هم این وضعیت بدلیل طناب و زوایه حرکت آن روی سطح کارابین بوجود می آید.

آزمایش

قبلا آزمایشاتی انجام داده بودیم اما این بار تصمیم گرفتیم یک آزمایش خیلی سریع در برج سقوط آزمایشگاه انجام دهیم و ببینیم در یک سناریو واقعی و بار وارده چیزی که موجب قطع طناب روی لبه تیز شده کارابینخواهد شد چیست؟

چینش آزمایش
• کارابین با خوردگی تیز (کارابینی که استفاده شد در عکس می بینید)
• وزنه ۸۰ کیلوگرمی
• طناب نو ۱۰٫۲میلیمتر
• سقوط تند اما واقعی
• حمایت استاتیک
بحث
باز هم سوال این است: عامل این نتیجه چیست؟ ۷ کیلونیوتن عملا در یک میانی به چه معناست؟ ۷ کیلونیوتن برای شما، ابزار و طناب چه معنایی دارد؟
خوب، پاندول ۷ کیلونیوتنی در عمل هم ممکن است اتفاق بیفتد. در نتیجه اینها [اتفاقهایی است که در یک سقوط ۷ کیلونیوتنی] میتواند رخ دهد:
• معمولا وقتی طناب زیادی در سیستم نباشد (مثلا در هنگام صعود طناب زیاده داده نشده باشد). اگر طناب کافی در سیستم نباشد طناب کمتری برای جذب ضربه سقوط خواهیم داشت.
• و با یک حمایت تقریبا استاتیک (مثلا وقتی حمایتچی طناب میکشد و به عقب خم میشود و سعی دارد از برخورد همطنابش به طاقچه جلوگیری کند). در حمایت دینامیک بارهای وارده کاهش می یابند اما بار وارده در حمایت استاتیک افزایش می یابد.

سنگنورد معمولا این نوع سقوطها را “احساس” می کنند. کلیه ها ضربه میخورند، رانها درد میگیرند، و پاها ممکن است در اثر اصابت به دیواره آسیب ببینند. بارها دیده ام که به دنبال پاندول شدید سنگنوردی روی مسیر یک ناله شدید می آید و بعد “فرود بده”.
واقعیت این است که این نوع پاندول های شدید روی مسیر با شرکت یک کارابین خورده شده تیز و حرکت طناب با یک زاویه تند روی آن ( بخاطر فاصله زیاد حمایتچی از دیواره) میتواند منجر به آسیب دیدن طناب و حتی پاره شدن آن شود و پر واضح است که چنین حوادثی هم رخ داده است.

پاورقی
حالا قصد ندارم وارد بحث اخلاقی درستی یا نادرستی گذاشتن کارابین یا کوئیک ثابت در مسیرها شوم. پاورقی مطلب ایت است که میتوانید چند کار برای کاهش فاکتور سقوط روی ابزار ثابت انجام دهید:
• حمایتچی نزدیک به دیواره بایستد مخصوصا هنگام فرود دادن همطنابش
• در بولت اول مسیرهای ثابت از کوئیک دار/کارابین خودتان استفاده کنید
• برای کاهش اصطکاک طناب از اسلینگ بلند استفاده کنید
• در “ترافیک سنگین” مسیرهای ثابت از کارابین فولادی استفاده کنید.
و البته بهترین گزینه هرکس تعویض ابزارهای ثابت فرسوده خواهد بود.
مراقب باشید.

KP
https://www.blackdiamondequipment.com/en_US/qc-lab-dangers-of-rope-worn-carabiners.html

ترجمه: سلمان محمدی