شناخت ابرها در تشخیص میدانی شرایط جوی بسیار اهمیت دارد. کوهنوردان می توانند با افزایش دانش خود در این خصوص ، شرایط جوی موجود در ارتفاعات بالاتر را تشخیص دهند. تخمین سرعت وزش باد و سایر مولفه های جوی در ارتفاعات بالاتر با کمک ابرشناسی از درصد صحت بسیار بالایی برخوردار است. به علاوه دست یابی به پیش بینی های جوی چند ساعته حتی تا ۲۴ ساعت آینده با ابرشناسی امکان پذیر است. با شناخت ابرهای مختلف می توان با دقت بالا ساعت های آینده را در کوهستان پیش بینی کرد تا به بهترین وجه مدیریت زمان و نوع صعود را انتخاب کرد.
چگونگی طبقه بندی ابرها : به طور کلی ابرها به سه نوع مختلف طبقه بندی می شوند: ۱- طبقه بندی از نظر فیزیکی
- ابرهای گرم(Warm Cloud): درمناطق گرمسیری تشکیل می شوند و دمای قطرات آب تشکیل دهنده ی آن بالای صفر درجه سانتی گراد است.
- ابرهای مخلوط (Mixed Cloud): این نوع ابرها بیشتر در فصل سرد و معمولا در مناطق معتدل کره زمین تشکیل می شود و در داخل آن قطرات آب و کریستال های یخ همزمان وجود دارند.
- ابرهای یخی(Ice Cloud):ابرهایی هستند که ذرات تشکیل دهنده آن کریستال های یخ بوده و ممکن است تعداد بسیار کمی نیز قطرات آب فوق سرد (Super Cool) در آن ها وجود داشته باشد.
۲- طبقه بندی ابرها از نظر شکل ظاهر
- ابرهای جوششی(Cumuli form Cloud): این دسته از ابرها معمولا به صورت قطعات مجزا و منفرد در آُمان دیده می شوند. وتوسط قسمت های بدون ابر آسمان قطعات آن ازهم جدا می گردند. این ابرها قابلیت پوشش کل آسمان را دارند.
- ابرهای پوششی(Strati form Cloud):این دسته از ابرها به صورت لایه ای یا به صورت ورقه هایی یکدست و گسترده آسمان را می پوشانند و قابیلیت پوشش کل آسمان را دارند.
- ابرهای پرسا(Cirru form Cloud): این ابرها عمدتا به صورت رشته ای و پر مانند درآسمان ظاهر می شوند.
۳- طبقه بندی از نظرارتفاع کف ابر از سطح زمین
- ابرهای کم ارتفاع(Low Cloud): ابرهایی که از کف زمین تا ارتفاع ۲۰۰۰ lمتری قرار دارند.
- ابرهای متوسط( Middle Cloud): ابرهایی که از ارتفاع ۲۰۰۰متری تا ۷۰۰۰متری قرار دارند.
- ابرهای مرتفع(Hight Cloud):ابرهایی که از ارتفاع ۷۰۰۰ متری تا ۱۳۰۰۰ متری قرار دارند.
- ابرهای با گسترش عمودی(Cloud With Vertical Development): ابرهایی که از کف زمین تا ارتفاع ۱۳۰۰۰متری توانایی گسترش دارند. در مناطق حاره ای چون هوا گرمتر است لذا سقف ابرها پایین تر اند. در مناطق قطبی چون جو خوابیده تر است به علت هوای سرد زیر آن ارتفاع ابرها پایین تر اند.
در نامگذاری ابرها از واژگان یونانی استفاده شده است. پیشوندها و پسوندهای در نامگذاری ابر استفاده می شوند که هر یک نشان دهنده ویژگی هایی ازابر است.
- کومولو (Cumulo): نام فارسی کومه ای ، پیشوند یا پسوند ابرهای جوششی است.
- استراتو (Strato):نام فارسی پوششی، پیشوند یا پسوند ابرهای پوششی.
- سیرو(Cirro): نام فارسی پرسا، پیشوند ابرهای پرسای طبقه فوقانی است.
- آلتو(Alto):نام فارسی فراز ، پیشوند ابرهای طبقه میانی.
- نیمبو(Nimbo): نام فارسی بارا، پیشوند یا پسوند ابرهای بارش زا.
- فراکتو(Fracto): نام فارسی پاره پاره، پیشوند ابرهای طبقه پایین.
